Skip to main content

50 Hindi Films every Movie-maniac must Watch..



Aag (Raj Kapoor, 1948)

Daag (Amiya Chakravarty, 1952)

Jaagte Raho (Raj Kapoor, 1956)
Mother India (Mehboob Khan, 1957)
Pyaasa (Guru Dutt, 1957)
Naya Daur (B. R. Chopra, 1957)
Do Aankhe Barah Hath (V. Shantaram, 1957)
Kaagaz Ke Phool (Guru Dutt, 1959)
Navrang (V. Shnataram, 1959)
Mughal-E-Azam (K. Asif, 1960)

Sahib, Bibi aur Ghulam (Abrar Alvi, 1962)

Upkaar (Manoj Kumar, 1967)
Aadmi (A Bhimsingh, 1968)

Anand (Hrishikesh Mukherjee, 1971)
Shatranj Ke Khiladi (Satyajit Ray, 1971)
Mere Apne (Gulzar, 1971)
Shor (Manoj Kumar, 1972)
Sholay (Ramesh Sippy, 1975)

Satyam Shivam Sundaram (Raj Kapoor, 1978)
Gol maal (Hrishikesh Mukherjee, 1979)

Chasme Baddoor (Sai Paranjpye, 1981)
Jaane Bhi Do Yaaro (Kundan Shah, 1983)
Katha (Sai Paranjype, 1983)
Holi (Ketan Mehta, 1984)
Khamosh (Vidhu Vinod Chopda, 1985)

Ek Ruka Huwa Fasila (Basu Chatterjee, 1986)
Mirch Masala (Ketan Mehta, 1987)
Thodasa Roomani Ho Jaye (Amol Palekar, 1990)

Darr (Yash Chopra, 1993)
Bandit Queen (Shekhar Kapoor, 1994)
Andaz Apna Apna (Rajkumar Santoshi, 1994)

Maachis (Gulzar, 1996)
Satya (Ram Gopal Varma, 1998)
Dil Se (Mani Ratnam, 1998)

Aks (Rakeysh Omprakash Mehra 2001)
Dil Chahta He (Farhan Akhtar, 2001)
Haasil (Tigmanshu Dhulia, 2003)
Maqbool (Vishal Bhardwaj, 2003)
Black Friday (Anurag Kashyap, 2004)
Swades (Ashutosh Gowariker, 2004)

Rang De Basanti (Rakeysh Omprakash Mehra 2006)
Lagey Raho Munna bhai (Raj Kumar Hirani, 2006)
No Smoking (Anurag Kashyap, 2007)
A Wednesday (Neeraj Pandey, 2008)
Gulaal (Anurag Kashyap, 2009)

Gangs of Wasseypur I & II (Anurag Kashyap, 2012)
Paan Singh Tomar (Tigmanshu Dhulia, 2012)
Kahaani (Sujoy Ghosh, 2012)
Haider (Vishal Bhardwaj, 2014)
Drishyam (Nishikant Kamat, 2015)




Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ગુજરાતી ફિલ્મો : ‘કંકુ’, ‘ભવની ભવાઈ’ અને ‘ધાડ’ના સંદર્ભે

  આમ જોઈએ તો ગુજરાતી ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રી ખૂબ જૂની છે અને કેટલાય મહત્વના કલાકારો અને ફિલ્મો આપી ચૂકી છે. પરંતુ આજેય એ રાષ્ટ્રીય-આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તર પર ખૂબ જ પાછળ દેખાય છે. અહીં , હું ત્રણ ગુજરાતી ફિલ્મો ‘ ભવની ભવાઈ ’ , ‘કંકુ ’ અને ‘ ધાડ ’ વિશે વાત કરીશ, અને ગુજરાતી ફિલ્મોનાં પટ પર તેમનાં મહત્વ વિશે વાત કરવાનો નાનકડો પ્રયાસ કરીશ. ભવની ભવાઈ (૧૯૮૦) કેતન મહેતા દ્વારા દિગ્દર્શિત ફિલ્મ ‘ ભવની ભવાઈ ’ ૧૯૮૦માં પ્રદર્શિત થઈ હતી જે ધીરુબહેન પટેલના નાટક પર આધારિત હતી , અને જાતિવાદના મુદ્દા વિશે ખૂબ જ રસપ્રદ રીતે વાત કરે છે. આ ફિલ્મને રાષ્ટ્રીય અને આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તર પર ખ્યાતિ પ્રાપ્ત થઈ છે. મારા માટે ફિલ્મનું સહુથી મહત્વનું દૃશ્ય શરૂઆતની ૬ સેકન્ડ્સમાં જ જોવા મળે છે; એ કહે છે, અસાઈત ઠાકોર અને બેર્તોલ બ્રેખ્તને સમર્પિત. આ એક ફ્રેમ ફિલ્મને ગુજરાતી અને વૈશ્વિક નાટ્યપરંપરા સાથે જોડી આપે છે. ‘ભવની ભવાઈ’ (દિ. મહેતા , ૧૯૮૦)       ફિલ્મ પોતાની વાત કહેવામાં ભવાઈ નાટ્યપરંપરાનો ઉપયોગ કરે છે, અને એક નવી જ નેરેટીવ પદ્ધતિ...
4 comments
Read more

Mikhail Bakhtin and his Dialogic Imagination

Book: The Dialogic Imagination: Four Essays (1981) Author: M. M. Bakhtin Translated by: Caryl Emerson & Michael Holquist Edited: Michael Holquist Austin & London: University of Texas Press "The Dialogic Imagination: Four Essays" by Mikhail Bakhtin is already considered a classic not only from the perspective of literary genre but also as an important work on the philosophy of language. The present book contains the four essays: 1. Epic and Novel, 2. From the Prehistory of Novelistic Discourse, 3. Forms of Time and of the Chronotope in the Novel, 4. Discourse in the Novel and an Introduction and Glossary by the editor. The essays are a commentary on the  historical development of novel form and how it is different from the other literary form. His argument is that as the novel form is different from the other literary forms, we need a different type of stylistic and poetic analysis and dogmas for that in order to truly evaluate the Novel. He tries ...
6 comments
Read more

"ધુળકી તારી માયા લાગી": એક અવલોકન

ફિલ્મ “ ધુળકી તારી માયા લાગી ” રાઠવા સમાજની એક યુવતી , ધુળકી , ની વાત કરે છે . આ ફિલ્મ ‘ રાઠ ’ વિસ્તાર તરીકે ઓળખતા છોટાઉદેપુર , પાવીજેતપુર , નસવાડી , બોડેલી , વગેરે જેવા ગામડાંઓમાં ખૂબ સફળ થઇ હતી . આ વિસ્તારના સિનેમાઘરોમાં , જ્યાં ફિલ્મ ફક્ત ત્રણ દિવસ ચાલતી , આ ફિલ્મ મહિનાઓ સુધી ચાલી . પરંતુ , મારા કેટલાક માહિતીદાતાઓના મત અનુસાર આ ફિલ્મ રાઠવા સમાજ વિષે ન હતી . તો પછી આ ફિલ્મ કેટલાક ચોક્કસ વિસ્તારોમાં જ આટલી સફળ કેમ થઇ ? પ્રસ્તુત પેપર એના કેટલાક કારણો વિષે વાત કરશે , અને ફિલ્મમાં ‘ રાઠવા ’ ઓળખ કઈ રીતે ઉભી કરવામાં આવી છે તેના વિષે વાત કરશે . સામાજીક રીતે પછાત વર્ગની ઉપલા વર્ગ તરફની ગતિ જે ફિલ્મની મુખ્ય કથાનો ગર્ભીતાર્થ છે , જે ફિલ્મનું અન્ય પાસુ રજુ કરે છે . તદુપરાંત , આપણે ફિલ્મ અને સમાજમાં પ્રસ્થાપિત માલીક્વર્ગ અને પીડીતવર્ગ વચ્ચેના પારસ્પરિક સંબંધોને પણ જોઈશું . ***                 માણસ સહુથી પહેલા એક માણસ છે , ધર્મ , જાતિ , વંશ , બધું જ તેની માનવતા અને માનવધર્મ સામે ગૌણ છે . આવો સરસ સંદેશો રજુ કરતી...
Post a Comment
Read more